داستان اختصاصی هفت جام نوروزی

داستان اختصاصی هفت جام نوروزی، روایت زیبای آمدن فصل بهار است که عمو نوروز با آوردن شکوفه های بهاری، نوید آن را می دهد. عمو نوروز در خورجینش هفت جام دارد که باید آن ها را با هفت سین پر کند. کودک شما داوطلب این سفر است و به همراه عمو نوروز به دنبال هفت سین سفر می کنند.

در این کتاب داستان، شما می توانید ویژگی های ظاهری کودک خود، از جمله مدل مو، رنگ مو، رنگ چشم و رنگ لباس را انتخاب نمایید. همچنین می توانید اسم شهر، اسم پدر و مادر و همچنین اسامی ۶ نفر از افرادی که دوست دارید را در داستان وارد کنید.

صفحه تقدیمی

مقدمه

یه روز سرد و زیبا، آخر فصل سرما، وقتی که برف سفید، باریده بود همه جا
پسری خوب و دانا، زرنگ و هم توانا، به اسم کیان، با گوله های برفی، بازی می کرد و کیفی
صورت آدم برفی، در حال آب شدن بود / فصل قشنگ بهار، در حال آمدن بود
یهو صدایی اومد، یه صدای آشنا / من عمو نوروز هستم، دوست همه بچه ها
تو خورجینم میارم، شکوفه های رنگی / هدیه فصل بهار، هدیه های قشنگی
با هفت تا جام زیبا، برای سال جدید / تا پر کنم اونا رو برای سفره عید
سبزه میخوام با سماق، یه خوشه سیر سفید
سنجد و سرکه میخوام، سمنو و یک عدد سیب
هفت جام رو که پُر کنم، هفت سینم کامل میشه
امسالم مثل هر سال،‌ قند تو دلم آب میشه!

پسر قصه ما، دور عمو می چرخید، به خورجینش نگاه کرد، یه نامه توی اون دید
عمو نوروز گفت: این نامه رو مامان پریسا به من داد
گفته که یه پسری به همراه تو بیاد/ چون که کمک های اون، میاد به کارت زیاد.
همسفری که با تو، دنبال هفت سین بیاد/ از پس مشکلات و راه سفر بر بیاد
کیان پرید و داد زد: من می تونم، من میخوام.
دنبال هفت سین عید، آی عموجون من میام
زرنگم و باهوشم، دانا و با پشتکار
خسته نمیشم اصلا، از سختی های بسیار

«سبزه زار» – جام اول

اول باید می رفتن، دنبال سبزه عید. سبزه ای که بهار رو به همه میده نوید
رفتن و رفتن تا که به سبزه زار رسیدن، یه دشت سبز و زیبا، پایین جاده دیدن.
کیان گفت: به به هوا چه عالیه، جای باباجون، اینجا چقدر خالیه
عطر گلای خوشبو، توی هوا پیچیده
بابونه های سفید، از دل خاک روییده.
عمو نوروز گفت: سلام سلام سبزه زار! باز اومدم من امسال
سبزه میخوایم ما واسه، لحظه تحویل سال.

بالای یک رودخونه، کنار گلهای شاد
سبزه زار مهربون، سهم کیان رو هم داد:
بفرمایید پسرم، اینم سبزه امسال
الهی قلبت باشه، همیشه شاد و خوشحال
نماد سرسبزی و طراوت و تازگی ست
سبزه سفره عید، نشان سرزندگی ست

«درخت سیب» – جام دوم

عمو نوروز و کیان به درختی رسیدن / درخت سیب شاداب، با میوه هایی پر آب
صدای زیبایی از طرف درخت سیب اومد:
سیب های قرمزی که رو شاخه هام نشستن، نماد زیبایی و سلامتی تون هستن.
بچین ببین چه بویی! بخور ببین چه طعمی!
آبدار و نرم و تازه، خوشمزه و مقوی!
بفرمایید …
سیبای سرخ و شیرین، هدیه به تو بهترین
کیان گفت:
ممنون درخت زیبا، از میوه های شما
یکی رو میدم به مامانجون، یکی رو برمیدارم.
این سیب خوشگل ترو، تو هفت سینم میذارم.
بعد…
خوشگل ترینو برداشت، تو جام دوم گذاشت.

«درختچه سماق» – جام سوم

عمو نوروز و کیان به راه افتادن تا به کوهستان رسیدن.
با همدیگه می رفتن، از کنار چشمه سار، تا اینکه از دور دیدن، درختچه ای میوه دار.
کیان کمی از میوه ها چید و خورد:
چه خوشه های گردی، چه میوه های ریزی
تنده و ترشه مزه ش، خوشگل و گُل قرمزی!
درختچه گفت:
درختچه سماقم، دورم ز غصه و غم،
خواص دارم فراوان، خونه من کوهستان،
ریشه دارم تو زمین، عید میشینم رو هفت سین.
تو سفره مامان سارا، کنار سبزه و سیب
یه خوشه رو دراز کرد، به کیان جون هدیه کرد.
کیان سماقو برداشت، تو جام سوم گذاشت.

«ننه خورشید و کوزه سرکه» – جام چهارم

عزیزجون به کیان گفته بود که: هرسال نزدیک بهار، پیرزنی موسپید، به نام ننه خورشید،
جایی کنار برکه، به هرکی که رَد میشه، میده یه کاسه سرکه
کیان گفت:
بیا بریم عمو جون، جایی کنار برکه، تا ننه خورشید بده، به من یه کاسه سرکه
عمو نوروز و کیان، روستایی از دور دیدن، تا نزدیکای روستا، گُل گفتن و شنیدن
تا به روستا رسیدن، اون برکه ی زیبا رو، کنار جاده دیدن
ننه با موی سپید، منتظر کیان بود، یه قابلمه سرکه هم، با خودش آورده بود
کیان گرفت سهمشو، از ننه تشکر کرد
با سرکه طلایی، جام چارُمو پُر کرد

«سمنو آی سمنو» – جام پنجم

دو خواهر و برادر، دوقلو و خنده رو، داد میزدن با شادی:
سمنو آی سمنو! سمنو آی سمنو!
سمنو نماد خیره، سمنو نماد برکت
الهی سالِ جدید، پر از تلاش و حرکت
نذری میدادن اونا، به بچه های روستا، سمنوی خونگی، شیرین و گرم و اعلا
عمو نوروز و کیان، صداشونو شنیدن، تو کوچه ها میگشتن، تا که اونا رو دیدن
کیان یه کاسه نذری، از توی سینی برداشت، سمنوی گرم و تازه، تو جام پنجم گذاشت.

«مرغ عشق و سنجد» – جام ششم

عمو نوروز و کیان، از روستا بیرون زدن
به جاده که رسیدن، میون گل های شاد، رو شاخه درختا، دو مرغ عشقو دیدن
کیان گفت: ببین عمو نوروز جون!
این مرغ عشقای ناز، تو نوک شون چی دارن؟ یه چیز قهوه ای که، به لونه شون میارن
عمو نوروز جواب داد:
سین ششم، سنجده! مقوی و خوشمزه س! تو نوک مرغ عشقا، سنجد ریز و تازه س!
من از خاله لیلا شنیدم:
سنجد رو سفره عید، نشان فرزانگی ست
علامت مهر و عشق، طعم خوش زندگی ست
مرغ عشقا شنیدن، حرف و صحبت شونو
از رو درخت انداختن، سهم سنجدشونو
کیان از توی خورجین، جام ششم رو برداشت
سنجدای خوشگلو، تو جام زیبا گذاشت …

«سیر» – جام هفتم

روی لبهای کیان، پر از گل خنده بود / فقط یه جام خالی، تو خورجینش مونده بود
به ابتدای تهران وقتی اونا رسیدن، یه دکان عطاری پر از ادویه دیدن
صدای مرد عطار، از دم در میومد:
دوای دردا سیره، بدو بدو سیر آوردم، چاره زخما سیره، بدو بدو سیر آوردم.
مرد عطار گفت:
برای سفره عید، بفرما سیر سپید. الهی سالم باشید، در طول سال جدید
کیان سیرا رو برداشت، تو جام هفتم گذاشت.
هفت سین که تکمیل شد، عمو نوروز قند تو دلش آب شد!
کیان تو قصه ی ما، سرخوش و دلشاد شد.

سفره عید و هفت جام نوروزی

خورجین عمو نوروز، پر از هدیه و گل بود / می خواست بده اونا رو، به‌ دست بچه ها زود
عمو نوروز و کیان وارد تهران شدن / سرود شادی خوندن، طبل بهاری زدن
آی بچه ها، آی بچه ها، روزای خوش تو راهه
مژده بدید که امروز، تولد بهاره
کیان گرفت عیدی شو، دوید به سمت خونه
لباس نو به تن کرد، هفت سین رو چید رو سفره
سبزه و سیب و سماق، سمنوی گرم و عالی
سنجد و سیر و سرکه، ماهی های طلایی
قرآن و شمع و آینه، با گُلای بهاری
با آرزوی شادی
با عطر یاس و میخک
کیان عزیزترینم
عید شما مبارک

بابا محمد و مامان پریسا کنار سفره بودن
موقع تحویل سال، داشتن دعا میخوندن
یا مقلب القلوب و الابصار / یا مدبر اللیل و النهار / یا محول الحول و الاحوال / حول حالنا الی احسن الحال
الهی با دلخوشی، الهی که با اُمید
با شادی همراه باشه، شروع سال جدید